- ἀναφορικῆς
- ἀναφορικόςstanding in relationfem gen sg (attic epic ionic)
Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες). 2014.
ἀναφορικῆς
Look at other dictionaries:
άττα — (atta). Γένος υμενοπτέρων εντόμων της οικογένειας των φορμικιδών. Ζουν κυρίως στο Μεξικό και στη Νότια Αμερική. Έχουν σχετικά με το σώμα τους δυσανάλογο κεφάλι και ονομάζονται από τους ιθαγενείς μυρμήγκια με ομπρέλα γιατί πάντα μεταφέρουν… … Dictionary of Greek
ηλίκος — ἡλίκος, η, ον (Α) 1. τόσο μεγάλος κατά την ηλικία... όσο αρχ. 1. (σε πλάγ. ερώτ.) πόσο μεγάλος («ὁρῶν ἡλίκος ἐστί Φίλιππος», Δημοσθ.) 2. πόσο μικρός 3. στον πληθ. ἡλίκοι αυτοί που είναι διαφορετικής ηλικίας («ὁρᾷς μὲν ἡμᾱς ἡλίκοι προσήμεθα»,… … Dictionary of Greek
αντωνυμία — Κλιτό μέρος του λόγου, που η κλασική γραμματική (Διονύσιος ο Θραξ) ερμήνευε και όριζε ως τη λέξη που αντικαθιστά ένα όνομα. Στην πραγματικότητα, όμως, o ρόλος της α. είναι ευρύτερος και θα μπορούσε να οριστεί ως η λέξη που δηλώνει, χωρίς να τα… … Dictionary of Greek
αφού — (σύνδ. χρον. και αιτιολ.) 1. (για το παρελθόν) αμέσως έπειτα από κάτι που συνέβη, από τη στιγμή που... 2. (για το μέλλον) ύστερα από κάτι που θα συμβεί 3. (αιτιολ.) εφόσον, επειδή, μια και 4. (με εναντιωματική σημ.) ενώ, αν και, εφόσον. [ΕΤΥΜΟΛ.… … Dictionary of Greek
αφότου — (χρον. σύνδ.) από τη στιγμή που συνέβη κάτι, από τότε που... [ΕΤΥΜΟΛ. Από συνεκφορά των αφ ότου < από + ότου (γεν. της αναφορικής αντωνυμίας όστις) πρβλ. έως ότου)] … Dictionary of Greek
εξότου — ἐξότου και ἐξ ὅτου (AM) επίρρ. αφότου, από τότε που. [ΕΤΥΜΟΛ. < εξ + ότου (πρβλ. αφότου), παράλληλος τ. τού ούτινος που είναι γεν. ενικ. τής αναφορικής αντωνυμίας όστις «όποιος»] … Dictionary of Greek
ο — (I) ) ὅ (Α) (αρσ. τής αναφ. αντων., αντί ὅς) βλ. ος, η, ο. (II) ὅ (Α) (ουδ. τής αναφ. αντων.) βλ. ος, η, ο. (III) ὄ ὄ ὄ (Α) σχετλιαστικό επιφώνημα. η, το (ΑΜ ὁ, ἡ τό, Α δωρ. τ. θηλ. ἁ) Ι. ΚΛΙΣΗ: Α (στον εν.) 1. (γεν. τού, τής, τού (τοῡ, τῆς, τοῡ) … Dictionary of Greek
οπηλίκος — ὁπηλίκος, η, ον (Α) (σε αναφ. και πλάγιες ερωτημ. προτάσεις) πόσο μεγάλος ή μικρός («καθ ὁπόσα μέρη... καὶ ὁπηλίκα διαιρετέον αὐτούς», Πλάτ.). [ΕΤΥΜΟΛ. Η αναφορική αντων. ὁπηλίκος έχει σχηματιστεί από το θ. *yo τής αναφορικής αντων. ὅς, ἥ, ὅ (βλ … Dictionary of Greek
οπηνίκα — ὁπηνίκα, δωρ. τ. ὁπανίκα (Α) επίρρ. 1. σε όποια ή σε ποια ώρα ή ημέρα ή σε τί καιρό («ὁπηνίκα χρὴ ὁρμᾱσθαι», Θουκ.) 2. όταν («ὁπηνίκα γὰρ ὁ θεὸς τὸν ἄνθρωπον κατεσκεύαζε...», ΠΔ) 3. με την υπόθεση ότι («ὁπηνίκα ἐφαίνετο ταῡτα πεποιηκώς», Δημ.) 4 … Dictionary of Greek
οποδαπός — ὁποδαπός και ιων. τ. ὁκοδαπός, ή, όν (ΑΜ) (σε πλάγ. ερώτ.) από ποια χώρα, από ποιο τόπο, από πού («ἐρωτέοντος... ὁποδαπὴ εἴη», Ηρόδ.). επίρρ... ὁποδαπῶς (Μ) από πού. [ΕΤΥΜΟΛ. Η αναφορική αντων. ὁποδαπός έχει σχηματιστεί από το θ. *yo τής… … Dictionary of Greek
